Eiwitten

Aminozuren kunnen met elkaar reageren. De carboxyl- en amine-groepen van de aminozuren kunnen reageren met de groepen van andere aminozuren. Hierbij reageert de carboxyl-groep met de amine-groep en vormt onder afsplitsing van water (condensatiereactie) een peptidebinding. De verbinding die dan is ontstaan heet een amide. De nieuwe verbinding heeft weer een carboxyl- en een amine-groep.

Dit geeft de mogelijkheid om een keten (polymeer) van aminozuren te maken met behulp van herhaalde 'kop'-'staart' reacties. Zo'n molecuul heet een peptide, en afhankelijk van het aantal betrokken aminozuren heten ze mono-, di-, tripeptiden, enz. Als we nog meer aminozuren hieraan zouden koppelen, dan krijgen we een polypeptide, of eiwit. Een voorbeeld van zo'n polypeptide:

Met - His - Leu - Arg - Ile - Trp - Cys - Lys

Elk eiwit bestaat uit een bepaalde volgorde van een aantal aminozuren. Bijvoorbeeld, één van de strengen van het menselijk hemoglobine, bevat 141 aminozuren. Sommige eiwitten bestaan uit meer dan 1000 aminozuren. Door de verschillende aantrekkingskrachten tussen de atomen in een polypeptide, zorgt er voor dat deze ineen strengelt tot een compacte maar flexibele vorm, vaak in de vorm van een helix.

Eiwitten vormen een groot deel van de chemische machinerie van de cel. Zij worden voor allerlei doeleinden gebruikt, van celwand tot en met enzym.